| |
|
 |
Herkese Sonsuz Teşekkürlerimle.. |
 |
26 Mayıs 2011 - ‘Güzel’ yaşamaksa eğer, sanırım bizler KEAL yıllarımızı güzel yaşadık.
Bunun üç nedeni vardı; birincisi Ereğli gibi bir şehirde büyümek. Kendi küçük olsa da, bir Dünya şirketinin ilçede oluşu, bölgedeki eğitim seviyesinin de veliler talebinde yüksek olma hedefi, beraberinde, desteklenen sosyal alanların ve faaliyetlerin hem fazla hem çeşitli olmasını sağlamıştır.
İkinci neden okulumuz. Her yönden başarılı bir okul. Sosyal aktiviteleri bölgenin en iyisi. Eğitimi tartışılmaz, eğitmenleri tartışılmaz. Hemen her öğrencinin bir veya birden fazla sosyal aktiviteye yönlendirilmesi, resim, müzik, spor branşları, tiyatro, şiir gibi bir çok alanda yüzlerce başarılı öğrenci yetiştirmesi, onlarca ödül alması, üniversite başarısının yanı sıra ismini sosyal alanlarda Türkiye’ye duyurmuş bir Devlet Okulu.
Üçüncü sebep ise; tüm bu sosyal çevrenin içerisinde, olanakları kullanmada bizlere destek olan ailelerimiz elbetteki. Yaşamın yalnızca eğitimdeki başarı ile mutluluk getiremeyeceğinin bilinci ile, evlatlarına olan güvenleri, farklı büyümemizi ve daha donanımlı, her ne olursa olsun ayakları üzerinde durabilen, yaşama pozitif bakmayı becerebilen, girdiğimiz her ortam her topluluk da özgüveni ile fark edilir bireyler olarak yetişmemizi sağlamıştır. Yasaklar, katı kurallar ile değil, bilinçli yönlendirmeleri ve destekleri ile büyümüş olmamız onların eseridir.
Yedi yıl önce bir görev olarak üstlendiğim, kuruluşu ve günümüze kadar 6 yıldır Dernek çatısı altında Başkanlığını yapmaya çalıştığım Kdz.Ereğli Anadolu Lisesi Mezunlar Derneği olarak, okulumuza katkı sağlamaya çalıştım. Yönetimlerde görev paylaştığım dostlar ile beraber bu yıllar içerisinde üyelerimizin ve bağışçılarımızın sayesinde okulumuza 120 bin liranın üzerinde katkı sağladık. Aldığımız terbiye ve okulumuza olan gönül borcumuzu ödeyebilmek adına okulda ‘Korumalı Öğrenciler’ olarak bilinen ve sayıları her yıl ortalama 50 civarında olan yardıma muhtaç kardeşlerimizin 10’larcasına burs sağladık, eğitim haklarını kimseden geri kalmadan almaları için gereken ne varsa üstlendik. Dönemler ile birlikte Teknolojik Sınıflar kurduk, Kimya laboratuarı ihtiyaçlarını giderdik, okulumuzu boyattık, söyleşiler yaptık, meslek tanıtım programlarımızı yalnızca okulumuzda değil, bizlerden talep eden diğer okul ve dershanelerde gerçekleştirdik. Dünya’nın tanıdığı bir sanatçı Erkan OĞUR ve grubunu bir albüm tanıtımının lansman konserini burada vermesini sağladık. Elimizden geldiği kadarı ile Okulumuzun bölgedeki saygın duruşuna bir fayda sağlamaya çalıştık. Gelen tepkilere göre de kendi adıma bu kadar yeni bir derneğin yaptıkları için ‘Başardık’ diyebiliyorum.
Geldiğimiz noktada sorulması gereken soru: ‘Yeterli mi?’dir bana göre.
Aslına bakarsanız ne yapsak yeterli olamaz. Bugün bile mezuniyet yılımız kaç olursa olsun, herhangi bir yerde karşılaştığımızda birbirimize sorduğumuz ilk sorular sınıf arkadaşlarımız, okul veya öğretmenlerimizden bir haber almak içinse eğer, aklımıza gelen anıların halen en taze en sıcak olanları bu döneme aitse eğer, özlemini en çok hissettiğimiz o arkadaşlıklar dostluklar bu duvarların içerisinde ise, ve eğer bugün birer birey olarak, bizi biz yapan değerler sayesinde etrafımızdan saygı görüyorsak, bu duruşumuzun sebebinin en az ailelerimiz kadar, bu şehre, ve esasen bu okula borçlu olduğumuzu düşünmenin çok da yanlış olmayacağı kanısındayım. Çocuk girip birer yetişkin olarak ayrıldığımız bu okul için, bana sorarsanız ‘Yeterli mi yapılanlar?’ diye, size bugüne kadar yaptıklarımızın ancak bir başlangıç olabileceğini söylerim.
Bu okuldan ayrılırken bizler, yalnızca liseyi bitirmiş olmadık. Yıllar sonra çok güzel anılarla hatırladığımız gençlik yıllarımızı da geride bırakmış olduk. Yeni bir okulun, başka bir şehrin, farklı birer hayatın içine girerek kaybolduk, kaybettik birbirimizi.
Öğretmenlerimiz, sınav fısıltıları, tahta önü sözlüler, sınıflar arası müsabakalar, ilk flörtler, koridorlardaki eşek şakaları, ve zaman zaman arkadaşlarımızdan kayıplarımızda oldu bu duvarlar arasında. Bazen kahkalarla, bazen gözümüzde yaş, boğazımızda yutamadığımız bir yumru ile hatırladık o günleri, gençliğimizi.
Düşünen bireyler olarak, kendimizde her şeyi eleştirebilecek kudreti bulan bizler; 1982 yılından beri 5 binin üzerinde mezun vermiş böyle köklü bir okulun, 6 yıldır faaliyet gösteren Mezunlar Derneğinin üye sayısının halen 190 kişi olması düşündürücüdür.
Yeni mezun kardeşlerimiz, henüz anılarında özlem başlamamış olanlar, hiç özlem duymayanlar, ekonomik veya ailevi sıkıntılar sebebi ile ilgilenemeyen mezunlarımız için elbetteki bir şey söyleme hakkımız yoktur. Fakat en azından bu kadar mezun arasından en kötü %10 gibi iyimser bir düşünce ile 500 kişilik bir dernek üye mevcudumuz şu ana kadar olmalıydı diye düşünüyorum. Elbetteki yukarıda yazdığım gibi kimseye nedenini sormaya hakkım yoktur. Kişilerin kendi kendilerine sormaları gereken bir durumdur bu.
Değerli Mezunlarımız,
2004 yılı Mayıs ayından beri ‘Geçmişimize sahip çıkalım’ diyerek başladığımız bu yolculukta, Dernekteki görevim icabı benim için sona gelinmiştir. Bir yıl kurucu Başkanlığı, altı yılda Dernek Başkanlığını yürütmeye çalıştığım görevim yeni Genel Kurul ile sona ermiştir. Benimle beraber gerek Yönetim Kurulu ve Denetim Kurulunda görev almış arkadaşlarım, gerekse en başından beri bana her zaman destek olmuş 15-20 kişilik farklı dönemlerden mezun büyüğüm ile tüm dernek üyelerimize çok teşekkür ediyorum.
Bana olan güvenlerinden, hiçbir zaman Dernek için veya bir mezunumuz için gelen talebimi geri çevirmediler. Bende onların bu güvenine karşılık vermek adına etrafımdaki gönüllü dostlarım ile canla başla elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Umarım sizlerde benim gibi aynı duyguları paylaşıyor, güveninizi boşa çıkarmadığımı düşünüyorsunuzdur. Umarım sizlere ve okulumuza layık icraatlar yerine getirebilmişizdir. Destekleriniz ile, geçmişime, anılarıma, okuluma, öğretmenlerime, kısacası beni ben yapan bu binaya olan gönül borcumun, en azından bir kısmını kendimce ödemiş olmuşumdur. Mezunu olmaktan gurur duyduğum okuluma, derneğin bir üyesi olarak elimden gelenleri yapmaya devam edeceğim kuşkusuz.
Hatırlatmak isterim ki; binlerce mezun olarak bizler, esasen büyük bir gücüz. Mezuniyet yılımız kaç olursa olsun, hemen her meslekten çok kalabalık bir Mezun yelpazemiz var. Aynı kültürü almış olan bizler ‘Anadolu Lisesi Kültürü’ dediğimiz olguyu yaşamlarımızda halen taşımaktayız. Mezun genç arkadaşlarımıza iş veya staj olanakları sağlayarak, gerek bir birimize yapabileceğimiz profesyonel iş dayanışmalarının sayısını çoğaltarak, arzuladığım ve bize yakışan büyük ve kuvvetli camia haline gelmemiz için hiçbir zaman geç değildir ve geç olmayacaktır. Bizler geçmişimize sahip çıkarak, bizlerden küçüklere yardımcı olmaya çalışarak, bir birine daha bağlı ve daha güçlü bir topluluk olunmaması için hiçbir sebep yoktur. Bu benim en büyük hayalimdir.
Derneğin kurulması ve varlığını devam ettirebilmesi, okul yıllarımız içerisine uzaktan da olsa tekrar gitmemizi sağlıyor. Mezunlar Derneğimizin, destekleriniz ile varlığını devam ettirmesi, yaratmaya çalıştığımız güçlü bir topluluk olma olgusu, aynı bizler gibi, bu okuldan güzel anılar ile ayrılan, aynı bizler gibi ayakları üzerinde sağlam durabilen, özgüveni ile etrafında farklı olduğunu gösterebilen daha nice kardeşlerimizin yetişmesini sağlayacaktır.
Kuruluş aşamasında beni destekleyen büyüklerim ile birlikte, bu topluluğu yaratmak ve kuvvetlendirip büyütmek adına yeni projeler ile sizleri yanımızda görebilmek en büyük arzumdur. Bugüne kadar bana göstermiş olduğunuz güvenin, bu tip projeler ile devam edeceğine inanıyor, hepinize aileleriniz ile birlikte sağlıklı ve başarılı günler dilerken, hayatınızın her döneminde Keal Mezunları ile geçireceğiniz daha uzun zamanlar diliyorum.
Sağlıcakla kalın…Sürç-i lisan edip kimseyi kırdım ise affola.
Saygı ve Sevgilerimle,
Bozhan HANLIOĞLU
Kealmed Yön.Kur.Bşk.
2005-2011
ÖZEL TEŞEKKÜRÜM :
Teoman ALTAY, A.Aylin ARIK, Hanefi ÇAĞ, Rüştü TURHAN, Barış KOLSUZ, Semih ŞUĞLE, Muhsin HARMANŞA, Figen Yeşim YAVUZ, Mehmet ÜNAL, Ayşen MARTİ, Mesut AVCI, İ.Onur SARIOĞLU, Sanem GÖKHAN, Neval HALATÇI SÖĞÜT, Tuğrul EMİROĞLU, Aykut ATEŞ, Levent DERVİŞOĞLU ve tüm ’88 Mezunları.
|
| |
|
|
